Να αποτυπώσουμε; ΟΧΙ
Να γράψουμε ιστορία… να αποδώσουμε την αλήθεια …
Μία απλή φοιτητική ιστορία …
Θυμάμαι ατέλειωτες νύχτες διαβάσματος μέχρι το πρωί…σχεδόν πάντα λίγο πριν την εξεταστική… notte bianca …
Γεμάτες τσιγάρα, καφέδες από μηχανήματα σε μικρό πλαστικό ποτήρι σε μια ξεχασμένη αίθουσα του νοσοκομείου…να ξημερώνει και να συναντάμε τους άλλους φοιτητές να πηγαίνουνε στο μάθημα και να μας κοιτάνε σαν zombie …
Νυχτερινή μελέτη σε ένα φοιτητικό διαμέρισμα στην via Nizza 3 με συγκάτοικους από το πρόγραμμα erasmus που ποτέ δεν ξέραμε πόσοι ήτανε στο διπλανό δωμάτιο…
Να μαγειρεύουμε pasta στις 6 τα ξημερώματα …και μετά για ύπνο…
Γνωριστήκαμε μία περίοδο που όλα πηγαίνανε καλά για εμένα …και δεν κάναμε πολλή παρέα τότε …
Όταν ήρθαν τα προβλήματα …οικονομικά, οικογενειακά, υγείας, αποτέλεσες από τις εξαιρέσεις που δεν άλλαζαν δρόμο όταν με έβλεπαν στο πανεπιστήμιο ή στη βιβλιοθήκη …
Πάντα με το χαμόγελο με ενθάρυννες να το παλέψω… παρόλα τα δικά σου προβλήματα… πάντα πρόσφερες στους άλλους παρ΄όλο που και ο ίδιος έδινες την δική σου μάχη στο πανεπιστήμιο και όχι μόνο…
Ο καθένας μας πάλευε τους δικούς του δαίμονες…
Τι να θυμηθώ ..ειλικρινά …οι λέξεις είναι λίγες …τα συναισθήματα πολλά…
Ότι είχαμε το μοιραζόμαστε…έναν καφέ …ένα τσιγάρο…μία μπύρα…
Αν κάποιος δεν έχει ¨πέσει ¨από τα πολλά στα λίγα δεν μπορεί να το καταλάβει …να το συνειδητοποιήσει…
Από μία ευρύχωρη γκαρσονιέρα σε ένα δυαράκι που μοιράζομασταν το ένα από το δύο υπνοδωμάτια στην πιο κακόφημη περιοχή …που δεν κάνανε πιάτσα πουτάνες αλλά μαροκινές τραβεστί …
Αλλά σε αυτές τις υπάρξεις συνάντησα την αξιοπρέπεια και η πρωινή τους καλήμερα όταν μας συναντούσανε ξημερώματα να γυρνάμε από διάβασμα και αυτές τελειώνανε την βάρδυα τους, ήταν η πιο ειλικρινής καλημέρα που μου είπανε ποτέ.
- Θυμάμαι ένα βράδυ που ακούσαμε στο σπίτι ένα νιαούρισμα και ανακαλύψαμε ότι μία κοπέλα Ισπανίδα που τελείωνε το Erasmus και επέστρεφε σπίτι της, μας είχε αφήσει ένα γάτο για παρέα…
- Θυμάμαι την αστυνομία να μας χτυπάει την πόρτα ξημερώματα για έλεγχο χαρτιών και να ανοίγουμε με τα σώβρακα…
- Να προσπαθούμε να βάψουμε το σπίτι όπως μας είχε πει ο ιδιοκτήτης ….και ακόμα να το βάφουμε…
Όταν πήρα την απόφαση να τα παρατήσω προσπάθησες να με μεταπείσεις..και το τελευταίο βράδυ δεν θα ξεχάσω το γράμμα που μου έγραψες …( και δάκρυσα όταν το διάβασα …στην Ελλάδα πια )
Όπως και τα δανεικά που μου έδωσες που μόλις στα είχε στείλει η γιαγιά σου γιατί δεν είχα “μία” για να επιστρέψω πίσω και σου χρώσταγα και 2 ενοίκια από το μερίδιο μου που τα είχες καλύψει χωρίς να μου πεις τίποτα …
Όταν έμαθα ότι πήρες το πτυχίο χάρηκα περισσότερο απ΄ότι αν θα το έπαιρνα εγώ…αλλά δεν μπόρεσα να ήμουν παρόν στην γιορτή της αποφοίτησης…
Αλλά ήρθες Ελλάδα όταν βάφτισα la mia principessa… και ήταν τιμή μου…
Στα γενέθλιά μου πάντα τα θυμάσαι, μου τηλεφωνείς και μου λες Caro Presidente Buon Compleanno και σου απαντώ αν και ο Silvio ( Berlusconi ) έχει την ίδια ημέρα γενέθλια και υποστηρίζουμε και οι δύο την Milan, δεν έχουμε άλλα κοινά…
Ξέρω, δεν θα ήθελες να τα γράψω αυτά ….αλλά έτσι μου βγαίνουνε …ένα βράδυ σαν εκείνα που μελετούσες medicina legale και συζητάγαμε σαν άλλοι CSI τις μεθόδους δολοφονίας για τον καθηγητή…
Αυτή είναι φιλία …
Grazie Ric …per tutto
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου