H ημέρα της μαρμότας...

Να ξυπνήσεις  πριν χτυπήσει το ξυπνητήρι ..
Να ντυθείς...
Να ετοιμάσεις τα παιδιά για το σχολείο ...
Να ξεμπλέξεις από την κίνηση ....
Να βρεις πάρκινγκ ....
Να φθάσεις στην δουλειά νωρίτερα για ένα καφέ...
Να καπνίσεις ένα τσιγάρο πριν ξεκινήσεις την δουλειά....
Να έχεις ετοιμάσει το project για το meeting...
Να απαντήσεις στο αφεντικό για τις καθυστερημένες πληρωμές...
Να πείσεις τον πελάτη για την πώληση ...
Να φας γρήγορα μία σαλάτα για μεσημεριανό ...
Να κάνεις ένα τσιγάρο....
Να φτιάξεις ένα καφέ ....
Να πας τουαλέτα...
Να απαντήσεις στο τηλέφωνο...
Να απαντήσεις στα email ...
Να τηλεφωνήσεις σπίτι ότι θα αργήσεις ...
Να ελένξεις τα αυριανά ραντεβού....
Να ξεπαρκάρεις ...
Να πάρεις τα παιδιά από το σχολείο ...
Να ψωνίσεις στο σουπερ μαρκετ ...
Να παίξεις με τα παιδιά ...
Να διαβάσεις τα παιδιά...
Να ταίσεις τα παιδιά...
Να κάνεις μπάνιο τα παιδιά ...
Να κοιμήσεις τα παιδιά...
Να δεις τις ειδήσεις...
Να κάνεις sex ...
Να κάνεις ένα τσιγάρο..
Να κοιμηθείς ...

Υ.Γ Το παραπάνω κείμενο γράφτηκε και διαβάζεται κάτω από τους ήχους του :https://www.youtube.com/watch?v=iTFrCbQGyvM

Να προσέχεις φίλο....

Αγαπητέ Άγγελε


Είναι Πέμπτη βράδυ ..πρώτο βράδυ που λείπεις από την παρέα μας ...
    ...καταφέραμε να αργήσουμε στην πρώτη στάση ...χωρίς εσένα !
   ...τελειώσαμε όλες τις προμήθειες στις 3 πρώτες στάσεις !!
     ...γύρισα σπίτι μου στις 11.30 !!!

και εσύ στην μακρινή Τανζανία ...

..θυμάμαι την πρώτη Πέμπτη που γνωριστήκαμε ...μου έδωσες το πορτοκαλί γιλέκο  και ξεκινήσαμε ...
...αναπολώ τις συζητήσεις σας  στο φορτηγάκι όταν τελειώναμε κάθε Πέμπτη ...
...που ποτέ δεν θυμόσουνα που ήταν το σπίτι μου ...
...την σοκολάτα με το πορτοκάλι ...
...τον Παυλάρα ....που ακόμα τον ψάχνουμε ...
...το γλειώδες υγρό για τα χέρια που μου έδωσες...
...το βράδυ που είχες δώσει τις κάλτσες σου και μου έλεγες αν είχα φέρει άλλες ...

Ξεκίνησες ένα ταξίδι ..αρχικά στην μακρυνή Αφρική και θα συνεχιστεί σε κάποιο άγονο σημείο που θα σε στείλει η μαμά πατρίδα για να την υπηρετήσεις...
θα αποκτήσεις βιώματα και εμπειρίες που θα μείνουν ανεξίτηλα ...
όπως αξέχαστες είναι και οι βραδυές που έχεις ζήσει στους δρόμους της Αθήνας ....
θα παίξεις με παιδάκια στην Αφρική και θα τα κάνεις να χαμογελάσουν , όπως έκανες με τα παιδάκια στον ξενώνα ...στις φυλακές ...

Οι σκέψεις μας είναι σε εσένα ...
Το ξέρω δεν σου αρέσουν τα πολλά λόγια ...

# Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
# Το φθάσιμον εκεί είν’ ο προορισμός σου.
# Aλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
# Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει·
# και γέρος πια ν’ αράξεις στο νησί,
# πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο,
# μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.

# Η Ιθάκη σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξείδι.
# Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
# Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.

# Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.
# Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
# ήδη θα το κατάλαβες η Ιθάκες τι σημαίνουν."  Κ.Π Καβάφης

Να προσέχεις φίλο.....

Υ.Γ Αφιερωμένο το παρακάτω τραγούδι :
     https://www.youtube.com/watch?v=IQUd8Kpyvto

Έφυγες ...


Έφυγες νωρίς ...και είναι σαν χθες που χαριτολογώντας μου έλεγες όλα μπορούν να συμβούν...
Έφυγες και τόσα πολλά που δεν προλάβουμε να πούμε ...
Με ποιον θα μιλάω τα βράδυα τώρα ....κοιτάζω τον ουρανό και είναι σκοτεινός ...κάνει ψύχρα απόψε ...
Πόσο χρόνο χάσαμε με ανόητους καυγάδες ...
Ο χρόνος κυλά αμείλικτος ...αλλά όχι για σένα ...
Κοιτάζω την φωτογραφία σου και δεν ξέρω τι να σου πω...και έχω πολλά αδερφέ μου ...
Έφυγες ...και δούλευα ...δεν ήμουν δίπλα σου ...μας φάγανε οι δουλειές και ξεχάσαμε να αποχαιρετιστούμε ...
Πάντα με συμβούλευες ως μαγάλος αδερφός ...και τώρα ποιος ?
Δεν πάω στο νεκροταφείο γιατί ζεις μέσα μου ...
Πήγα στο εξοχικό σήμερα και κάθε γωνιά μου θύμιζε εσένα ...τι νόημα έχουν τα τούβλα ..αν εσύ δεν είσαι εκεί ...
Μου έλεγες να συγχωρώ αλλά δεν μπορούσα ...ακόμα δεν μπορώ...
Ήσουν πάντα φοβιτσιάρης με τις αρρώστιες ...και όταν έμαθα την διάγνωση ανησύχησα ότι θα κατέρρεες ...αλλά πάλεψες την κάθε στιγμή που σου απέμενε ...με απίστευτη αξιοπρέπεια και θάρρος ...
Σου έδινα θάρρος αλλά ποτέ δεν πίστεψα ότι θα έφευγες ...
Αγαπούσες την θάλασσα ...αγαπούσες τους ανθρώπους ...
Αμέτρητες φορές τσακωθήκαμε και δεν μιλάγαμε για  ημέρες αλλά πάντα έκανες το πρώτο βήμα για να τα βρούμε...
Σκέψεις ...αναμνήσεις ...μπερδεμένες ...δεν με ενδιαφέρει να τις βάλω σε μια σειρά ...
θέλω να γυρίσω τον χρόνο πίσω...θέλω να ξυπνήσω και όλα να είναι ένα άσχημο όνειρο ...
δεν με ενδιαφέρει αν έτσι είναι η ζωή ...με ενδιαφέρει που βασανίστηκες ...δεν το άξιζες αυτό ...
δεν άξιζες να μην δεις το λουλούδι σου να ανθίζει ...σε ηλικία 16 χρονών ...τι να της πω...πες μου...δεν μπορω να της πω ψέμματα...
και η Ιουλία ρωτάει για σένα ..." που είναι ο θείος Μιτος " και της δείχνω τον ουρανό ...
...μου μίλαγες για τους πονοκεφάλους σου και δεν το κατάλαβα ...
...θυμάμαι το δείπνο των Χριστουγέννων που δεν με γνώρισες ...όταν είχαν πρωτοεμφανιστεί τα πρώτα συμπτώματα ...
...θυμάμαι όταν έμαθα την πρώτη φορά την διάγνωση ...όγκος στον εγκέφαλο ...
...την εγχείρηση ...που με ρώταγες αν  πρέπει ...
... 3 χρόνια πάλεψες ...
... μου λείπεις ...
Πέρασε ήδη ένας χρόνος ... αλλά είναι σαν χθες ...είναι σαν τώρα ...
το τελευταίο Πάσχα ..που η άτιμη αρρώστια σε είχε καθηλώσει στο κρεββάτι ... την Ιουλία μου να σου απλώνει το χέρι και να της το κρατάς...
γεμίζω το χαρτί με λέξεις ...πνίγομαι από συναισθήματα ..κοιτάω παλιές φωτογραφίες ...
..θέλω να κλάψω ...αλλά ούτε να δακρύσω δεν μπορώ ...ήμουν πάντα ο πιο " σκληρός " ...
...απλώς κάποιες αλήθειες για τι άνθρωπος ήσουνα πρέπει να στις πω...
..γιατί ήσουνα Ανθρωπος για τους αγνώστους ...Πατέρας για το λουλούδι σου ...Σύντροφος για τη σύντροφό σου ...και Αδερφός ...για μένα ...
Μας λείπεις ....
Μου λείπεις ...

https://www.youtube.com/watch?v=ZicKSwye7fU