Αγνοούνται...
Vanessa Marzullo 21 χρονών
Greta Ramelli 20 χρονών
2 νεαρές κοπέλες από την Ιταλία αγνοούνται από τις αρχές Αυγούστου...
Όχι δεν χάθηκαν σε κάποιο ελληνικό νησί ...
Όχι δεν εξαφανίστηκαν από τους γονείς τους μετά από ένα εφηβικό καυγά ...
Όχι δεν ακολούθησαν κάποιον συνομήλικό τους σε μία ερωτική καλοκαιρινή απόδραση...
Αγνοούνται στην Συρία ...
Η επίσημη ανακοίνωση του υπουργείου εξωτερικών της Ιταλίας είναι ότι έχουν απαχθεί από κάποια οργάνωση εξτρεμιστική αλλά μέχρι την στιγμή που σας γράφω, οι υποθέσεις είναι περισσότερες από τις βεβαιότητες ...
Δεν γνωρίζουμε το γιατί...λύτρα δεν έχουν ζητηθεί
Δεν γνωρίζουμε το ποιος...καμία οργάνωση δεν έχει ανακοινώσει ή αναλάβει την κυριότητα της απαγωγής...
Δεν γνωρίζουμε το πως ...
Και θα αναλογιστείτε ...μα τι έκαναν στην Συρία ..στην μέση ενός εμφυλίου πολέμου ...σε μία από τις πιο επικίνδυνες περιοχές ...στην διάρκεια μίας ανθρωπιστικής κρίσης ...
Ακριβώς ...στην διάρκεια μίας ανθρωπιστικής κρίσης , πήγανε να συνδράμουνε τους συνανθρώπους τους ...
Δημιούργησαν μαζί με τον Roberto Andervill μία ομάδα , Horryaty
( https://www.facebook.com/assmedicainSiria ) με σκοπό να βοηθήσουν με ιατρικά εφόδια και τρόφιμα τους πληγέντες της τραγωδίας στην Συρία .
Σκεφτείτε 2 κοπέλες 20 χρονών που στις καλοκαιρινές διακοπές τους δεν σκέφτονται να τις περάσουν σε ντισκοτέκ και σε παραλίες αλλά παίρνουν την απόφαση να δράσουν και όχι πίσω από ένα πληκτρολόγιο αλλά πηγαίνοντας στον τόπο του μαρτυρίου χιλιάδων ανυπεράσπιστων ανθρώπινων ψυχών ...
Ανάμεσα στις συζητήσεις μας για το που θα περάσουμε τις διακοπές μας ή πως τις περάσαμε ήδη, ας κοιτάξουμε τις φωτογραφίες τους και ας σιγοψιθυρίσουμε μία ευχή να επιστρέψουνε σώες και αβλαβείς ...γιατί τέτοιοι άνθρωποι είναι πολύτιμοι στις ημέρες μας ...
Κλείνοντας σας παραθέτω ένα κείμενο , το τελευταίο που ανέβασε η Vanessa :
Κόκκινο , κόκκινο σαν εκείνο το κρεβατάκι που κείτονταν το κακοποιημένο παιδικό κορμάκι από το Χαλέπι του οποίου τα πόδια είχαν κονιορτοποιηθεί από μία έκρηξη.
Κόκκινο σαν τις κηλίδες που είχαν κολήσει στους τοίχους και το δάπεδο, στη γωνία του δωματίου όπου σας βασάνισαν μέχρι να προσδοκάτε τον θάνατο , μέχρι να σας κάνουν να πεθάνετε με απερίγραπτο τρόπο.
Κόκκινο σαν την αγκαλιά ενός πατέρα στην Δούμα, ενός πατέρα που χαστούκιζε το πρόσωπό του και φωνάζοντας , ζητώντας το γιατί, γιατί θα πρέπει να αγκαλιάσει το κατακρεουργημένο σώμα του γιου του, ήταν ακριβώς μπροστά από το σπίτι του , όταν το χτύπημα έπεσε, ήταν ζωντανός ακόμα σήμερα το πρωί, πως μπορεί να το πει στη μητέρα του;
Κόκκινο όπως το αίμα, κόκκινο όπως το χαλί στο οποίο περπάτησε ο μπάσταρδος ο δολοφόνος σήμερα.
Rosso, rosso come quel lettino, e sul lettino il corpicino martoriato della bambina di Aleppo le cui gambe sono state polverizzate da un'esplosione.
Rosso come le macchie ormai incrostate sulle pareti e il pavimento, nell'angolo della stanza dove vi hanno torturati fino a farvi desiderare la morte, fino a farvi morire in maniera indicibile.
Rosso come le braccia di un padre di Douma, un padre che si schiaffeggia il volto e urla chiedendo perchè, perchè debba abbracciare il corpo massacrato di suo figlio, era solo davanti casa quando è caduto quel colpo, era vivo questa mattina, come potrà dirlo a suo madre?
Rosso come il sangue, rosso come il tappeto sul quale ha camminato il bastardo assassino oggi.
Vanessa Marzullo 21 χρονών
Greta Ramelli 20 χρονών
2 νεαρές κοπέλες από την Ιταλία αγνοούνται από τις αρχές Αυγούστου...
Όχι δεν χάθηκαν σε κάποιο ελληνικό νησί ...
Όχι δεν εξαφανίστηκαν από τους γονείς τους μετά από ένα εφηβικό καυγά ...
Όχι δεν ακολούθησαν κάποιον συνομήλικό τους σε μία ερωτική καλοκαιρινή απόδραση...
Αγνοούνται στην Συρία ...
Η επίσημη ανακοίνωση του υπουργείου εξωτερικών της Ιταλίας είναι ότι έχουν απαχθεί από κάποια οργάνωση εξτρεμιστική αλλά μέχρι την στιγμή που σας γράφω, οι υποθέσεις είναι περισσότερες από τις βεβαιότητες ...
Δεν γνωρίζουμε το γιατί...λύτρα δεν έχουν ζητηθεί
Δεν γνωρίζουμε το ποιος...καμία οργάνωση δεν έχει ανακοινώσει ή αναλάβει την κυριότητα της απαγωγής...
Δεν γνωρίζουμε το πως ...
Και θα αναλογιστείτε ...μα τι έκαναν στην Συρία ..στην μέση ενός εμφυλίου πολέμου ...σε μία από τις πιο επικίνδυνες περιοχές ...στην διάρκεια μίας ανθρωπιστικής κρίσης ...
Ακριβώς ...στην διάρκεια μίας ανθρωπιστικής κρίσης , πήγανε να συνδράμουνε τους συνανθρώπους τους ...
Δημιούργησαν μαζί με τον Roberto Andervill μία ομάδα , Horryaty
( https://www.facebook.com/assmedicainSiria ) με σκοπό να βοηθήσουν με ιατρικά εφόδια και τρόφιμα τους πληγέντες της τραγωδίας στην Συρία .
Σκεφτείτε 2 κοπέλες 20 χρονών που στις καλοκαιρινές διακοπές τους δεν σκέφτονται να τις περάσουν σε ντισκοτέκ και σε παραλίες αλλά παίρνουν την απόφαση να δράσουν και όχι πίσω από ένα πληκτρολόγιο αλλά πηγαίνοντας στον τόπο του μαρτυρίου χιλιάδων ανυπεράσπιστων ανθρώπινων ψυχών ...
Ανάμεσα στις συζητήσεις μας για το που θα περάσουμε τις διακοπές μας ή πως τις περάσαμε ήδη, ας κοιτάξουμε τις φωτογραφίες τους και ας σιγοψιθυρίσουμε μία ευχή να επιστρέψουνε σώες και αβλαβείς ...γιατί τέτοιοι άνθρωποι είναι πολύτιμοι στις ημέρες μας ...
Κλείνοντας σας παραθέτω ένα κείμενο , το τελευταίο που ανέβασε η Vanessa :
Κόκκινο , κόκκινο σαν εκείνο το κρεβατάκι που κείτονταν το κακοποιημένο παιδικό κορμάκι από το Χαλέπι του οποίου τα πόδια είχαν κονιορτοποιηθεί από μία έκρηξη.
Κόκκινο σαν τις κηλίδες που είχαν κολήσει στους τοίχους και το δάπεδο, στη γωνία του δωματίου όπου σας βασάνισαν μέχρι να προσδοκάτε τον θάνατο , μέχρι να σας κάνουν να πεθάνετε με απερίγραπτο τρόπο.
Κόκκινο σαν την αγκαλιά ενός πατέρα στην Δούμα, ενός πατέρα που χαστούκιζε το πρόσωπό του και φωνάζοντας , ζητώντας το γιατί, γιατί θα πρέπει να αγκαλιάσει το κατακρεουργημένο σώμα του γιου του, ήταν ακριβώς μπροστά από το σπίτι του , όταν το χτύπημα έπεσε, ήταν ζωντανός ακόμα σήμερα το πρωί, πως μπορεί να το πει στη μητέρα του;
Κόκκινο όπως το αίμα, κόκκινο όπως το χαλί στο οποίο περπάτησε ο μπάσταρδος ο δολοφόνος σήμερα.
Rosso, rosso come quel lettino, e sul lettino il corpicino martoriato della bambina di Aleppo le cui gambe sono state polverizzate da un'esplosione.
Rosso come le macchie ormai incrostate sulle pareti e il pavimento, nell'angolo della stanza dove vi hanno torturati fino a farvi desiderare la morte, fino a farvi morire in maniera indicibile.
Rosso come le braccia di un padre di Douma, un padre che si schiaffeggia il volto e urla chiedendo perchè, perchè debba abbracciare il corpo massacrato di suo figlio, era solo davanti casa quando è caduto quel colpo, era vivo questa mattina, come potrà dirlo a suo madre?
Rosso come il sangue, rosso come il tappeto sul quale ha camminato il bastardo assassino oggi.
