Γνώρισα τον κύριο Δημήτρη ένα βράδυ καθισμένο σε ένα παγκάκι στο κέντρο της Αθήνας .
Γύρω στα 70, με γενειάδα μακριά, φορούσε καθαρά ρούχα αν και φθαρμένα … είχε τα λίγα του υπάρχοντα σε μία μεγάλη πλαστική σακούλα δίπλα του …και το Π που τον βοηθούσε στις μετακινήσεις του.
Οι συνοδοιπόροι μου εκείνης της νύχτας εκδήλωσαν την χαρά τους που τον ξαναέβλεπαν καθώς είχε εξαφανιστεί πολύ καιρό και νόμιζαν ότι είχε πεθάνει μόνος κάποια νυχτιά στην πλήρη αδιαφορία όπως τόσοι άλλοι συνάνθρωποί μας που είχαμε συναντήσει στις νυχτερινές μας διαδρομές τα τελευταία χρόνια …
Μας είπε ότι μόλις είχε βγει από το νοσοκομείο.
Αναρωτηθήκαμε πως να βοηθήσουμε και του προτείναμε να τον πάμε σε ένα ξενοδοχείο τουλάχιστον για εκείνο το πρώτο βράδυ …
Μας κοίταξε …και είπε να φάω πρώτα …
Έφαγε λαίμαργα και για τις επόμενες 3 ώρες δοκιμάσαμε ανεπιτυχώς να βρούμε ένα ξενοδοχείο να τον δεχτεί για το βράδυ……
Με βάρος στην ψυχή μας τον αφήσαμε στην ίδια θέση και του υποσχεθήκαμε να βρούμε μία λύση για την στέγασή του…νιώσαμε ανήμποροι ..νιώσαμε σαν να τον προδίδαμε ..
Τον είδα μετά από λίγες ημέρες … στην ίδια θέση …
Τα υπάρχοντά του είχαν διπλασιαστεί σε όγκο και σε νούμερο …το Π ήταν πάντα δίπλα του …
Μύγες καθώντουσαν σε όλο του το κορμί.
Ούρα και κόπρανα είχαν διαποτίσει όλα τα ρούχα του.
Η οσμή ήταν απερίγραπτη.
Δεν μίλαγε.
Κοιταχτήκαμε μεταξύ μας …
Bλαστήμησα που άνηκα στο ανθρώπινο είδος …
Καθήσαμε δίπλα του, μιλήσαμε ( του προσφέραμε φαγητό - αν και δεν έχει τόση σημασία ) και του υποσχεθήκαμε να βρούμε μία λύση στο μαρτύριο που περνούσε.
Για αυτό σας ρωτάω:
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ;
Ο κύριος Δημήτρης θα πεθάνει.
Μην προσπεράσετε την προηγούμενη πρόταση έτσι απλά.
Ξαναδιαβάστε τη.
Ο κύριος Δημήτρης θα πεθάνει.
Αν δεν βρεθεί μία λύση για το πρόβλημα στέγασής του άμεσα, τώρα, χθες.
Εκκλήσεις έχουν γίνει σε Δήμο, Εκκλησία, κρατικούς φορείς και ιδιωτικά ιδρύματα.
Όποιος μπορεί να βοηθήσει, ας το κάνει τώρα.
Όποιος μπορεί να βοηθήσει να μην πεθάνει ο κύριος Δημήτρης ας κάνει ένα βήμα μπροστά.
Πολλά έχουν δει τα μάτια μου τα τελευταία χρόνια στους δρόμους τις Αθήνας.
Αλλά δεν θα σταματήσουμε να μαχόμαστε για τον κάθε κύριο Δημήτρη.
Και θα κερδίσουμε και αυτή την μάχη , είμαι σίγουρος, γιατί πιστεύω στους ανθρώπους.
Καλό σας βράδυ…
Και μόλις σκεπαστείτε, πριν κλείσετε τα μάτια σας, σκεφτείτε φευγαλέα τον κύριο Δημήτρη για 5 δευτερόλεπτα, όχι περισσότερο …
1, 2, 3, 4, 5…
Καληνύχτα
