Έφυγες ...


Έφυγες νωρίς ...και είναι σαν χθες που χαριτολογώντας μου έλεγες όλα μπορούν να συμβούν...
Έφυγες και τόσα πολλά που δεν προλάβουμε να πούμε ...
Με ποιον θα μιλάω τα βράδυα τώρα ....κοιτάζω τον ουρανό και είναι σκοτεινός ...κάνει ψύχρα απόψε ...
Πόσο χρόνο χάσαμε με ανόητους καυγάδες ...
Ο χρόνος κυλά αμείλικτος ...αλλά όχι για σένα ...
Κοιτάζω την φωτογραφία σου και δεν ξέρω τι να σου πω...και έχω πολλά αδερφέ μου ...
Έφυγες ...και δούλευα ...δεν ήμουν δίπλα σου ...μας φάγανε οι δουλειές και ξεχάσαμε να αποχαιρετιστούμε ...
Πάντα με συμβούλευες ως μαγάλος αδερφός ...και τώρα ποιος ?
Δεν πάω στο νεκροταφείο γιατί ζεις μέσα μου ...
Πήγα στο εξοχικό σήμερα και κάθε γωνιά μου θύμιζε εσένα ...τι νόημα έχουν τα τούβλα ..αν εσύ δεν είσαι εκεί ...
Μου έλεγες να συγχωρώ αλλά δεν μπορούσα ...ακόμα δεν μπορώ...
Ήσουν πάντα φοβιτσιάρης με τις αρρώστιες ...και όταν έμαθα την διάγνωση ανησύχησα ότι θα κατέρρεες ...αλλά πάλεψες την κάθε στιγμή που σου απέμενε ...με απίστευτη αξιοπρέπεια και θάρρος ...
Σου έδινα θάρρος αλλά ποτέ δεν πίστεψα ότι θα έφευγες ...
Αγαπούσες την θάλασσα ...αγαπούσες τους ανθρώπους ...
Αμέτρητες φορές τσακωθήκαμε και δεν μιλάγαμε για  ημέρες αλλά πάντα έκανες το πρώτο βήμα για να τα βρούμε...
Σκέψεις ...αναμνήσεις ...μπερδεμένες ...δεν με ενδιαφέρει να τις βάλω σε μια σειρά ...
θέλω να γυρίσω τον χρόνο πίσω...θέλω να ξυπνήσω και όλα να είναι ένα άσχημο όνειρο ...
δεν με ενδιαφέρει αν έτσι είναι η ζωή ...με ενδιαφέρει που βασανίστηκες ...δεν το άξιζες αυτό ...
δεν άξιζες να μην δεις το λουλούδι σου να ανθίζει ...σε ηλικία 16 χρονών ...τι να της πω...πες μου...δεν μπορω να της πω ψέμματα...
και η Ιουλία ρωτάει για σένα ..." που είναι ο θείος Μιτος " και της δείχνω τον ουρανό ...
...μου μίλαγες για τους πονοκεφάλους σου και δεν το κατάλαβα ...
...θυμάμαι το δείπνο των Χριστουγέννων που δεν με γνώρισες ...όταν είχαν πρωτοεμφανιστεί τα πρώτα συμπτώματα ...
...θυμάμαι όταν έμαθα την πρώτη φορά την διάγνωση ...όγκος στον εγκέφαλο ...
...την εγχείρηση ...που με ρώταγες αν  πρέπει ...
... 3 χρόνια πάλεψες ...
... μου λείπεις ...
Πέρασε ήδη ένας χρόνος ... αλλά είναι σαν χθες ...είναι σαν τώρα ...
το τελευταίο Πάσχα ..που η άτιμη αρρώστια σε είχε καθηλώσει στο κρεββάτι ... την Ιουλία μου να σου απλώνει το χέρι και να της το κρατάς...
γεμίζω το χαρτί με λέξεις ...πνίγομαι από συναισθήματα ..κοιτάω παλιές φωτογραφίες ...
..θέλω να κλάψω ...αλλά ούτε να δακρύσω δεν μπορώ ...ήμουν πάντα ο πιο " σκληρός " ...
...απλώς κάποιες αλήθειες για τι άνθρωπος ήσουνα πρέπει να στις πω...
..γιατί ήσουνα Ανθρωπος για τους αγνώστους ...Πατέρας για το λουλούδι σου ...Σύντροφος για τη σύντροφό σου ...και Αδερφός ...για μένα ...
Μας λείπεις ....
Μου λείπεις ...

https://www.youtube.com/watch?v=ZicKSwye7fU